گیلیان فلین؛ جنایی نویس مشهور این روزها - مجله نازلارا

او توانست با این رمان نامزد دریافت جایزه ادگار و 2 بار برنده جایزه دَگر بریتانیا گردد. بدین ترتیب او تبدیل به نخستین نویسنده ای شد که 2 بار در یک سال این جایزه را می برد. دومین رمان فلین، جا های تاریک، نقد های مثبتی از نیویورکر، پابلیشرز ویکلی، شیکاگو تریبیوت و... دریافت کرد و نشان داد که پیروزیت رمان نخست او تصادفی نبوده است.

سومین رمان او، دختر گمشده به محبوبیت بین المللی دست یافت و بیش از 100 هفته در فهرست پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز نهاده شد و برای بهترین رمان نامزد دریافت هر 2 جایزه ادگار و آنتونی شد. جدیدترین اثر او، بزرگسال، داستان کوتاهی است که برنده جایزه ادگار شده است.

آثار او در سراسر دنیا به چاپ رسیده و به بیش از 41 زبان ترجمه شده اند. تعلیق و هیجان کار های او باعث شده که آثارش نزد فیلمسازان از صندلی ویژه ای برخوردار باشد؛ برای مثال، از چیز های تیز مینی سریالی هشت قسمتی با بازی ایمی آدامز در شبکه اچ بی او ساخته شد.

از کتاب جا های تاریک نیز اقتباسی سینمایی با بازی شارلیز ترون فراوری شد که البته نه در گیشه پیروز بود و نه نظر منتقدان را جلب کرد. شاید به همین دلیل هم بود که اقتباس از کتاب دختر گمشده به خود او واگذار شد و نتیجه ای که به دست آمد، هم برای خود فلین و هم برای کارگردان فیلم، یعنی دیوید فینچر، رضایت بخش بود.

فلین بعد از این فیلم به همراه استیو مک کوئین فیلمنامه فیلم بیوه ها را نوشت که تریلری جنایی است. در این مصاحبه با رِدایت فوروارد، فلین درباره روند اقتباس از کتاب هایش و احساسی که به شخصیت های داستان هایش دارد صحبت نموده است.

تقریبا از تمام آثارتان برای فیلم های سینمایی یا سریال های تلویزیونی اقتباس شده است. روند اقتباس برای شما چگونه است؟

برای هرکدام از کارهایم متفاوت است. برای چیز های تیز، درست مثل دختر گمشده، خیلی درگیر این روند شدم. تمام تابستان در اتاق نویسنده ها بودم که در نوع خود یک سفر محسوب می گردد.

دیدن اینکه کتاب با عشق و علاقه بخش بخش می گردد و دوباره در کنار هم قرار می گیرد، بسیار برایم جذاب بود. کتاب به 8 اپیزود مختلف تقسیم شده است.

می توانید شخصیت های خاصی را ببینید که واقعا شکوفا و بزرگ تر می شوند و چیز های بیشتری از خودشان نشان می دهند و می توانید خانه، زندگی کاری و خیلی چیز های دیگر شخصیت اصلی کتاب، یعنی کامیل پریکر را هم ببینید. او همیشه یکی از شخصیت های مورد علاقه من بوده است، برای همین این روند تجربه بسیار جالبی بود.

نسخه اقتباس شده چیز های تیز برای سریال، با نسخه سینمایی دختر گمشده و جا های تاریک که هر کدام 3 ساعت بودند، برای شما تفاوتی دارد؟

البته، به نوعی تفاوت دارد. فضا بزرگ تر است، اما معنای این فضا همان است که بود. این نخستین کتابی بود که نوشتم و آخرین کتابم بود که پایش به دنیای هنر هفتم باز شد، برای همین ملاقات دوباره با این شخصیت ها که خیلی وقت است آن ها را ندیده ام، بسیار هیجان انگیز بود. واقعا مثل این بود که دارم دوستان قدیمی ام را ملاقات می کنم و به نوعی تجسم آن ها را در دنیای واقعی می بینم.

از دید خواننده هیچ چیز بهتر از این نیست که کتابی بخواند که بسیار دوستش دارد و با خود بگوید: خدای من، این نویسنده کتاب های دیگری هم نوشته است، کلی مطلب هست که باید بخوانم.

کاملا درست است. یادم می آید که هنگام خواندن کار های هیلاری مانتل، نویسنده جسد ها رو بیار بالا، با خود گفتم: خدای من، بازم هست؟

یکی از چیز هایی که راجع به آثار شما دوست دارم این است که نقطه ضعف های شخصیت های اصلی چقدر زیبا و واقع بینانه است. چه چیز کامیل، شخصیت اصلی چیز های تیز را دوست دارید؟ از نظر شما شخصیت او واقعی است؟

برای من خیلی واقعی است. من خیلی دوستش دارم. اینکه چقدر قوی است را دوست دارم، چون فکر می کنم هرکسی که توسط آدم های خبیث محاصره شده باشد و تسلیم نگردد، قهرمان و جنگجوست.

خیلی ها ممکن است بگویند که او ضعیف است یا او را ناتوان فرض نمایند، چون او تحت تأثیر شرارت است، الکل مصرف می نماید و خود را دست کم می گیرد، اما برای من کسی است که مسائل بسیاری را از سر گذرانده.

گاهی اوقات همین که سرتان را بالای آب نگه می دارید و تسلیم نمی شوید، نشان می دهد که قهرمان هستید. او همیشه و هرروز در حال تقلاست؛ در کشمکش برای انجام کارش و اینکه چرا زندگی اش اینطور است؟ چه اتفاقی برای خودش، خانواده اش و شهرش افتاده است؟

او خیلی شجاع است. از اینکه ایمی آدامز نقش او را بازی کرد چه حسی دارید؟

حس عالی ای داشتم. او کاملا به شخصیت مقید بود. او شخصیت کامیل را همان طور دوست داشت که من دوست دارم. ایمی به او ترحم نمی کرد بلکه با او احساس همدلی می کرد. ایمی هم مثل من باور داشت که او شجاع است. اصلا لازم نبود که شخصیت او را برای ایمی شرح دهم و ایمی را به همین خاطر تحسین می کنم.

او در کل انسان نازنینی است و از او سپاسگزارم که این قدر دقیق نقش کامیل را بازی نموده است و بدون هیچ گونه تردیدی وارد تمام آن مکان های تاریک شده. در این سریال او را جوری می بینید که قبلا هرگز ندیده اید.

وقتی درباره یک شخصیت شرور می نویسید، چطور به آن مکان های تاریک می روید؟ چطور خود را جای آن شخصیت می گذارید و بعد وقتی کار نوشتن را برای آن روز تمام می کنید، چطور آن را از ذهن تان بیرون می کنید؟

متأسفانه، من خیلی راحت وارد فضا های تاریک می شوم، بنابراین برای من خیلی کار سختی نیست. خیلی سریع می توانم خودم را راضی کنم که به آنجا بروم. من عمیقا احساسات افراد را درک می کنم و برای همین همیشه به نوعی خودم را جای آن ها تصور می کنم. می توانم وارد ذهن اکثر افراد شوم؛ هرچند، بیرون آمدن از ذهن افراد کمی مشکل تر است.

اگر کل روز را در ذهن فردی گذرانده باشم، همانطور می مانم. قبلا راحت نمی توانستم بیرون بیایم، چون در ابتدا نمی دانستم که از ذهن فرد بیرون آمده ام یا نه. فکر می کردم که اگر بگویم: اَه، این شخصیت به من چسبیده خیلی نویسنده طور به نظر می آید. شخصیت برایم عزیز بود، بنابراین قبول نمی کردم که این رخ داده است.

می گفتم: کارم را انجام می دهم و تمام. برای همین معمولا قبول نمی کردم این اتفاق دارد می افتد. بعد از ازدواج، همسرم این نکته را به من متذکر شد. او متوجه شد که این یک مشکل است و من هم متوجه شدم که باید برای چند لحظه هم که شده از شخصیت دل بکنم.

15 دقیقه طول می کشد که در سرانجام روز از زیرزمین کوچکم بیرون بیایم و خود را از آن فشار خلاص کنم، همه چیز را فراموش کنم و کار لذت بخشی انجام دهم. دستیارم لوحی برایم درست نموده که رویش نوشته شده: افکار دیوانه وار را پایین پله ها نگه دار و من آن را روی میزم گذاشته ام. این همیشه برایم یادآوری خوبی است. بعد، یک آهنگ شاد می گذارم تا خوشحالم کند. گاهی چند ماه به یک آهنگ معتاد می شوم و گاهی اوقات فراموش می کنم که آن را خاموش کنم.

داستان هایتان را به قدری هیجان انگیز می نویسید که خواننده نمی تواند از خواندن دست بکشد، اما معمولا اتفاقات به آرامی رخ می دهند؛ چطور این کار را می کنید و چطور می دانید که سرعت پیشبرد داستان درست است؟

راجع به این موضوع هیچ ایده ای ندارم. اما بار ها از روی آن می خوانم. من هوادار سرانجام های نفسگیر کلاسیک هستم. پدرم استاد فیلمسازی است و به من سریال های قدیمی ای را نشان داده که این موضوع را به خوبی نشان می دهند. استیون اسپیلبرگ هم که با دیدن این چیز ها بزرگ شده، همیشه این تعلیق را در آثارش ایجاد و حفظ نموده و معتقد است علاقه مند نگه داشتن افراد مایه خجالت نیست.

احساس می کنم بسیاری از نویسندگان ادبی نگران این هستند که مبادا آثارشان سرگرم نماینده باشد که از نظر من، هم خنده دار و هم ناراحت نماینده است. از نظر من شما می توانید راجع به مسائل جدی صحبت کنید و در عین حال سرگرم نماینده باشید؛ هدف من همیشه همین است.

هدفم این است که چیز هایی راجع به فمینیسم، ازدواج، نابرابری مالی و خشم زنان بگویم و همچنان آن را در بسته بندی سرگرم نماینده ای ارائه دهم که افراد در واقعیت آن را بخوانند و درباره اش صحبت نمایند. دوست دارم کاری کنم که افراد به خواندن ادامه دهند. تعداد خواننده هایی که به آن ها اعتماد دارم محدود هستند و آن ها را محدود نگه می دارم.

دوست ندارم آشپز ها چندتا بشوند. به آن ها می گویم که کتابم را بخوانند و یکی از مهم ترین کار هایی که از آن ها می خواهم انجام دهند این است که به من بگویند چه زمانی موقع خواندن حوصله شان سر می رود. اگر زیادی راجع به چیزی شرح داده ام و دیگر نمی خواهند خواندن را ادمه دهند، از آن ها می خواهم به من متذکر شوند. اینکه موضوع ارزشمندی را مطرح کنید و در عین حال مخاطبان را سرگرم کنید، هیچ اشکالی ندارد.

دقیقا.

برای همین، هدفم همین است.

الان روی چه چیزی کار می کنید؟

دارم همزمان 2 کار را پیش می برم؛ در خانه ام کلی جنب وجوش دارم. نوشیدنی های انرژی زا را در همه جای خانه گذاشته ام. دارم کتابی را تمام می کنم، کتاب بعدی ام. روی نسخه اولیه کار می کنم و یک سریال تلویزیونی هم برای آمازون دارم که کار نوشتن فیلمنامه آن را تمام نموده ام و داریم برای ساخت در پاییز آماده می شویم.

به این می گویند یوتوپیا. همه اپیزود ها را خودم نوشته ام و در تهیه نمایندگی هم دست داشته ام. مثل بچه خودم است، برای همین خیلی جالب است.

سرگرم نمایندگی عیب نیست

احساس می کنم بسیاری از نویسندگان ادبی نگران این هستند که مبادا آثارشان سرگرم نماینده باشد که از نظر من، هم خنده دار و هم ناراحت نماینده است. از نظر من شما می توانید راجع به مسائل جدی صحبت کنید و در عین حال سرگرم نماینده باشید؛ هدف من همیشه همین است. هدفم این است که چیز هایی راجع به فمینیسم، ازدواج، نابرابری مالی و خشم زنان بگویم و همچنان آن را در بسته بندی سرگرم نماینده ای ارائه دهم که افراد در واقعیت آن را بخوانند و درباره اش صحبت نمایند.

ایمی آدامز در مینی سریال چیز های تیز که براساس کتابی از گیلیان فلین به همین نام ساخته شده، در نقش کامیل پریکر، بازی تحسین شده ای از خود ارائه داد