ثبت عکسی از خانه خدا که خاطره ساز شد - مجله نازلارا

جهت دریافت خدمات رنگ پتینه چیست با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات رنگ آمیزی با تکنیک های مدرن پتینه کاری را به ما بسپارید.

صحبت های رحمان مجرد هنرمند عکاس اردبیلی از نظرتان می گذرد

خبرنگاران: خودتان را معرفی کنید.

مجرد: رحمان مجرد هستم. اردیبهشت ماه 1363 در اردبیل متولد شدم و بیش از 15 سال است که در حیطه هنرهای تجسمی به ویژه عکاسی به صورت حرفه ای فعالیت می کنم.

خبرنگاران: از چه زمانی به هنر و به ویژه به عکاسی علاقمند شدید و این حرفه رو به صورت جدی دنبال کردید؟

مجرد: از کودکی به خاطر برادرمحجت که هم اکنون؛ کارشناس ارشد گرافیک است و در مدارس و دانشگاه ها تدریس می نماید، با هنر آشنا و به آن، علاقمند شدم و کار با لوازم هنری را زودتر از هرچیز دیگری، یاد گرفتم.

من اولین کلیک دکمه شاتر را در سن 15 سالگی لمس کردم و همین آغازی شد تا از سال 1380، لنز خود را به صورت حرفه ای بر روی جهان بگشایم و گفتن حقیقت ها تنها دغدغه من، برای عکاسی باشد. امروز، من در اردبیل زندگی می کنم و در زمینه مسائل اجتماعی و سیاسی شهر و کشورم با استفاده از عکس و گرایش؛ هنرهای جدید(فاین آرت) به فراوری اثر مشغول هستم.

خبرنگاران: تا به امروز چه پیروزیت هایی در زمینه هنری و عکاسی کسب نموده اید؟

مجرد: درست است که جوایز و افتخارات زیادی نه برای خودم، بلکه برای شهر و ایران عزیزمان کسب نموده ام، اما ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﻗﻀﺎﻭﺕ نکنید. بلکه بپرسید که چندبار ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩه اﻡ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩه ام تا در این نقطه ایستاده ام. الان هم وقتی در خصوص آن فکر می کنم دلهره می گیرم، و هر وقت ایده های غیر متعارف دارم از خود سؤال می کنم که آیا پیروز خواهم شد یا شکست خواهم خورد. اما حقیقت ساده این است هیچ پیروزیت عظیمی هرگز بدون شکست حاصل نشده است و با درس دریافت از شکست ها، توانسته ام جهت پیروزیت و پیشرفت را بهتر پیدا کنم و وارد این جهت شوم.

در اینجا می توان به چند نمونه از جوایزی که طی این سال ها کسب نموده ام از جمله: دریافت تندیس طوبای زرین، لوح افتخار و سفر مطالعاتی به سیته فرانسه دهمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر، دریافت دیپلم افتخار دومین جشنواره بین المللی کشور اوکراین، دریافت مدال طلای FPC جشنواره بین المللینوروز تاجیکستان، دریافت مدال طلای FPC جشنواره بین المللی عکس فیلارمونیای قرقیزستان، مقام اول نخستین جایزه جهانی عکس اربعین، مقام اول سومین جشنواره بین المللی جایزه عظیم مقاومت اسلامی، دریافت جایزه ویژه جشنواره بین المللیعکس 5، دریافت روبان آبی فیاپ از سومین جشنواره بین المللی اقیانوس اطلس 2018 کشور آتلانتیک اشاره نمود.

خبرنگاران: مختصری در خصوص عکاسی شرح داده و توصیه های شما برای علاقمندان به عکاسی، عکاسان آماتور و حرفه ای چیست؟

مجرد: من به این سوال به صورت کلی پاسخ خواهم داد چون که علاقمندان به عکاسی را می توان به دو دسته تقسیم کرد: گروه اول افرادی که احتیاج به آشنایی اولیه به عکاسی دارند و گروه دوم افرادی که می خواهند عکاسی را به صورت جدی برای آغاز یک حرکت حرفه ای ادامه دهند.

در بخش اول آشنایی با دوربین و تمرین در محیط به همراه مدرس بسیار مفید خواهد بود. در بخش دوم؛ آشنایی هنرجو با اصل و اساس عکاسی از واجبات یادگیری عکاسی است، زیرا ضروری است بدانندکه چرا باید عکاسی کرد و هدف از عکاسی چیست؟ چرا جهان امروز مجذوب این هنر جهان گستر است؟ چرا بیشترین تأثیر را بر انسان معاصر داشته است؟ این سئوال ها، ده ها سئوال دیگر در ذهن علاقمندان ایجاد خواهد نمود که البته آغازی برای ورود به جهانی زیبای عکاسی خواهد بود؛ جهانیی که ورود به آن جهانیی دیگر را هویدا خواهد ساخت.

لذا آموزش مباحث نظری، ورود به کارگاه های آموزشی، شناخت مستقیم ابزار عکاسی به همراه اردوهای عکاسی، برگزاری ژوژمان و نقد و آنالیز آثار و غیره تأثیرات بسیار عمیقی در آموزش عکاسی خواهد داشت.

مخاطبین آموزش عکاسی همه می توانند باشند؛ هر چند که امروزه کمتر کسی را می توان یافت که تلفن همراه دوربین دار نداشته باشد؛ بیشتر انسان ها دوست دارند زیبایی های اطراف خود را ثبت نمایند و از هر موقعیتی برای عکاسی استفاده نمایند.

جهانی عکاسی دیجیتال حرکتی است رو به جلو. اما مشکل اینجاست که متاسفانه عکاسی دیجیتال انسان امروزی را به این باور غلط رسانیده است که دیگر احتیاجی به آموزش عکاسی وجود ندارد، حاصل این باور غلط، این وظیفه را به وظایف ما افزوده است که همزمان با آموزش باید با این باور هم مقابله کنیم.

آموزش عکاسی مانند سایر مهارت های انسانی می بایست از دوران پیش دبستانی مورد توجه قرار بگیرد و به همراه سایر فعالیت های دیگر با توجه به ضرورت و علاقه بچه ها تا انتها دوران فعالیت فکری انسان، آموزش های مستقیم و غیر مستقیمِ آن به همراه امکان ارایه آثار عکاسی استمرار یابد.

خبرنگاران: برای خلق یک عکس خوب باید به چه نکاتی توجه کنیم؟

مجرد: عکس خوب، هیچ وقت بی هدف نیست. هدف عکاس می تواند به تصویر کشیدن یک صحنه جذاب و ثبت زیبایی های جهان باشد یا ساختن پیامی درمورد مفهوم مورد نظرش یا به اشتراک گذاشتن یک لحظه خاص یا ایجاد آگاهی و شناخت در آدم ها نسبت به یک موضوع تعیین یا هر چیزی بین این ها.

لذا داشتن یک هدف تعیین و مرئی، یک شرط لازم برای ثبت عکس های خوب است. اما این فقط یک شرط لازم برای ثبت عکس های خوب است. احساسات، نور، کمپوزیسیون، خلاقیت، زمانبندی، مفهوم، لایه ها، شناخت رنگ ها، شناخت فرم ها و غیره پیش شرط ثبت یک عکس پیروز است.

خبرنگاران: لطفا در خصوص بهترین تک عکس یا بهترین گزارش تصویری که تا به امروز ثبت نموده اید شرحی ارائه داده و عوامل پیروزیت آن را هم شرح دهید.

مجرد: از نظر خودم بهترین تک عکسی که تا به امروز ثبت نموده ام به حدود 10 سال پیش بر می گردد. عکسی که در سفر معنوی به خانه خدا آن را ثبت نموده ام. تصمیم و اراده برای دیدارهستی هیچ مسئله ای را قابل حل نمی نماید. نزدیک به شش ماه بصورت مداوم تمام عکس های عکاسان جهان از خانه خدا را تک به تک دیدم. بیش از 100 بار تنها کتاب حج موجود در ایران را که عکاس اردبیلی؛ جمشید بایرامی آنرا کار نموده است، دیدم.

اما همه این ها بی ثمر بود و نبود. بی ثمر بود به خاطر اینکه قرار دریافت در موقعیت و ذهنیت دیدن آن همه تصاویر، روزهای مرا به کپی برداری ضعیفی از کار آن عکاسان تلف می کرد. پرثمر بود به خاطر اینکه اگر آنها را نمی دیدم در آنجا به دنبال چاره اندیشی و فکر و ایده جدید نبودم و همین باعث شد تا پس از ثبت بیش از 10 هزار عکس، عکسی را از موضوع و سوژه ای جهانی ثبت کنم که در جهان بی نظیر و تک باشد.

این اثر را با توجه به زیبایی شناسی ارزش ها و با مفهوم هستی و نیستی کار کردم و عمده تلاشم این بوده که از نگاه کلیشه ای به ارزش دین و اعتقادات دوری کنم.

خبرنگاران: نظر شما در خصوص نگاه جامعه به هنر؟ و اینکه چقدر هنر در میان مردم مورد قبول واقع شده است؟

مجرد: اکثریت مردم نسبت به آثار هنری که در سطح شهر وجود دارد به ندرت واکنش نشان می دهند، علت آن این است که نمایش این نوع آثار بسیار کم صورت می گیرد. بنابراین مردم نسبت به این آثار تعمق ندارند و با توجه به این شرایط چنین برداشت می گردد که ضعف در نگاه بصری مردم است، در حالی که ضعف در نمایش به ندرت آثار در سطح شهر است.

در واقع در انبوهی از شلوغی بی حد و مرز، انواع بیلبوردهای تبلیغاتی، تجاری و تابلوهای سازمانی که در سطح شهر وجود دارد، متاسفانه آثار هنری چندان دیده نمی گردد، بنابراین برای مخاطب سخت است که ذهنش را برای یافتن آثار هنری متمرکز کند. لذا تداوم به نمایش گذاشتن آثار مناسب هنری می تواند مخاطب ایرانی را با هر نوع گرایشی برای پیگیری و دقت در آثار هنری راغب سازد و همین امر منجر به ارتقاء سطح سواد بصری عمومی گردد.

خبرنگاران: با توجه به شرایط پیش آمده اخیر(بیماری کرونا)، در این برهه زمانی شرایط کارهای هنری شما چگونه بود؟

این ویروس در وهله اول؛ زندگی ما را تحت الشعاع قرار داد. تفاوت کرونا با دیگر بحران ها برای من، این بود که در شرایط دیگر، خانواده فقط سفارش می کرد که مواظب خودم باشم. اما الان فقط خودم نیستم. هر آن ممکن است ناقل بیماری باشم. این امر به لحاظ روحی و روانی تأثیر نامطلوبی روی من می گذارد و وجدان را درگیر می نماید که نکند ناقل باشم و دیگران را بیمار کنم. به همین سبب کار در این شرایط بسیار سخت تر شده است.

شاید بتوان بحران کرونا را یکی از مسائل اجتماعی دانست که به دلیل همه گیری و درگیرکردن تمام مردم فارغ از تفکرات، جغرافیا و فرهنگ های مختلف میان هنرمندان هم با واکنش های مختلف و فراوانی روبه رو شد.

من هم به نوبه خودم سعی می کنم با زبان هنر این بحران اجتماعی را روایت کنم و فراوریاتی را در رابطه با این پاندمی جلوی دوربین ببرم، اما بخاطر دلایلی که عرض کردم هیچ وقت به صورت مستقیم از این بحران عکاسی ننموده ام، بلکه بیشتر به شکل ایده محور(عکاسی کارگردانی شده) کار را جلو برده ام.