خبرنگاران در دوران تغییر نقطه ثقل اقتصاد جهانی باید از فرصت ها بهره برد - مجله نازلارا

در ادامه سرمقاله مورخ پنجم آذر 1399 روزنامه ابتکار به قلم پیمان مولوی می خوانیم: اقتصاد دنیا از سال 1980 بدین سو تحولات عظیمی را به خود دیده است، رشدهای مالی خیره کننده در جنوب شرق آسیا تا امروز موجب تغییر نقطه ثقل اقتصاد دنیای شده است، دوران جدیدی در دنیا اقتصاد در حال روی دادن است و پیمان مالی چین و 14 کشور شرق آسیا و اقیانوسیه نیز نشان دیگری از پذیرش این تغییر است.

اتحادیه اروپا و امریکا به دنبال تاخیر در این تغییر نقطه ثقل هستند و در این بین نقش کشورهای خاورمیانه مهم است و ایران همیشه مهم بوده است.

ایران می تواند با یک حرکت مبتنی بر منافع ملی بیشترین استفاده را از این فضا تغییر پارادایم ببرد.

در 10 سال اخیر اقتصاد ایران شاهد برایند رشد صفر درصد بوده است، تحریم های اولیه، تحریم های دور اول و تحریم های دور جدید فشار بسیار زیادی را بر ساختار مالی ایران آورده است بر اساس آخرین برآورد مرکز پژوهش های مجلس با داده های سال 1398، قدرت خرید ایرانیان به نیم در مقایسه با سال 1391 رسیده است.

تجارت خارجی با مسائل عدیده ای روبه رو شده هرچند دولت ها از اعلام این امر طفره می فرایند و از همه مهمتر سرمایه گذاری ثابت در ساختمان و ماشین آلات از سال 1390 تا امروز فرایند نزولی را طی نموده است.

با روی کار آمدن آقای بایدن و کنار رفتن آقای ترامپ که از برجام خارج شده بود فضا در حال تغییر است.

و فضا آماده، این بار با دقت بیشتر، با برنامه ریزی و رویکرد معین! و البته اجماع و حرکتی یکدست برای استفاده از این فرصت.

اقتصاد ایران نیازمند یک رویکرد است و آن هدف گیری رشد مالی و افزایش درآمد سرانه.

بر اساس داده های مالی، اقتصاد ایران در سال 1406 در صورت رشد متداوم 8 درصد به فراوری ناخالص داخلی 1391 خواهد رسید که این امر بر تمام سیاستگذاران باید معین گردد.

اقتصاد باید مترسد استفاده از تک تک فرصت هایی باشد که در این گذار نقطه ثقل از غرب به شرق روی می دهد.

ایران با اینکه فرصت های بسیاری را از دست داده و از دو رقیب منطقه ای، ترکیه و عربستان به لحاظ مالی فاصله گرفته است و امارات متحده عربی را هم در تعقیب خود می بیند می تواند از این فرصت گذار بهره ببرد!

دقت کنیم اقتصاد ایران باید 6 سال رشد مالی کند آن هم 8 درصد تا به اندازه اقتصاد سال 91 برسد، این امر به غیر از یک دست شدن سیاستگذاری مالی، تعامل بین المللی و تسهیل تجارت امکان پذیر نخواهد بود.

فرصت ها را دریابیم و از این فرصت گذار برای ایران و ایرانی طرفه بجوییم.