روانشناسی چگونه به یاری حل بحران کووید-19 می آید؟ - مجله نازلارا

به گزارش خبرنگاران، مطالعات نشان داده اند به خاطر شیوع کووید-19، بعضی خانواده ها ممکن است منبع درآمد خود را از دست بدهند و دانشجویان به خاطر پرداخت هزینه شهریه شان دچار اضطراب شوند. بنابراین علاوه بر تاثیری که این همه گیری در اقتصاد کشور دارد، مسائلی در ارتباط با سلامت جسمانی و روانی در سطح ملی ایجاد می نماید. پژوهشگران در مطالعه ای مروری چگونگی ارائه مداخلات روانشناختی در کووید-19 را آنالیز نموده اند.

در این پژوهش آمده است: این مقاله به روش مقالات مروری روایتی از تاریخ یک ژانویه تا یک آوریل 2020 با جستجوی کلید واژگانی همچون: بیماری کرونا ویروس جدید 2019، کادر پزشکی و پرستاری، مداخله در بحران، شیوع کرونا ویروس جدید، کووید-19، شیوع بیماری واگیر، خدمات در بحران، مکانیسم های دفاعی، شخصیت و بحران در سایت های معتبر پابمد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، گوگل اسکالر، پروکوئست و همچنین معروف ترین پایگاه های داده های داخلی یعنی پایگاه جهاد دانشگاهی، ایرانمدکس، مگیران و به دو زبان انگلیسی فارسی انجام شد.

به گفته نویسندگان این مقاله، طی این تحقیق، بعضی از مقالات که به طور آنلاین توسط کمیسیون بهداشت ملی چین، مرکز ملی پیشگیری و کنترل بیماری ها و سازمان جهانی بهداشت منتشر شده است، نیز مورد جست وجو نهاده شد. از مجموع 200 مقاله ای که در زمینه مداخلات روان شناختی در بحران، به طور کلی و مداخلات روانشناختی در کرونا به طور اختصاصی صورت گرفت، تعداد 35 مقاله واجد این شرایط برای تحقیق استفاده شد.

در این مقاله آمده است: یافته های این پژوهش نشان داد ارائه خدمات روانشناختی مناسب پیوسته حتی برای کسانی که مسائل روان شناختی خفیف یا زیرآستانه ای دارند، در طول پاندمی ها جهت به حداقل رساندن احتمال تشدید مسائل ضروری است.

نویسندگان این مقاله در بخش دیگری از این پژوهش، سطوح مداخلات روانشناختی در شرایط بحران کنونی را به شکل زیر دسته بندی نموده اند:

1- روانپزشکان و روانشناسان می توانند با تشخیص صحیح و تشکیل پرونده بر اساس شدت مسائل روانشناختی برای کسانی که در معرض بحران قرار دارند و تفکیک آن ها در گروه بندی های مختلف به مسئولین در جهت رساندن یاری های مالی و یا هرگونه حمایت های درمانی به اقشار بیشتر آسیب پذیر که در این شرایط عملکرد آن ها ممکن است کاملا مختل گردد، نقش سازنده ای داشته باشند.

2- به افراد دارای علائم زیر آستانه ای یا خفیف که اکثریت مردم را تشکیل می دهند می توان با تهیه بروشورها و فعال کردن خطوط تلفن یا اینترنت در صورت احتیاج و همچنین آموزش هایی که رسانه های عمومی ارائه می نمایند، سطح مشکل را تا حد زیادی پایین آورد. جهت ارائه خدمات به این دسته از مراجعان که از سلامت روانی خوبی برخوردارند و صرفا احتیاج به هدایت دارند می توان از مشاوران و روانشناسانی که در این خصوص آموزش های مربوطه را دریافت نموده اند، استفاده کرد.

3- برای کادر درمان که در خط مقدم مقابله با بیماری هستند، می توان در محل بیمارستان و به صورت چهره به چهره و با رعایت کلیه نکات بهداشتی و در صورت عدم ابتلای روان درمانگر و مراجع به ارائه خدمات روان درمانی پرداخت.

4- برای افرادی که مبتلا به اختلالات شدید شده اند، احتیاج است از روان درمانگران حرفه ای که دوره های تخصصی در زمینه اختلالات روان را طی نموده اند، استفاده کرد.

5- بروشورهای آموزشی و محتوای فراوری شده جهت کاهش اضطراب و استرس در شرایط اپیدمی کرونا باید متناسب با مخاطبان آن تهیه شده باشد.

6- ضروری است که در کشور ما کمیته های تخصصی که صد البته متشکل از افراد صاحب نظر در حوزه مدیریت روانشناختی بحران باشند تشکیل شوند و ما بقی کارشناسان زیر نظر این کمیته فعالیت نمایند تا از تشتت آراء و پراکنده کاری ها که نه تنها نتیجه بخش نیستند، بلکه به شدت مردم را سردرگم می نمایند، جلوگیری به عمل آید.

7- بسیاری از بحران های روانشناختی و اضطراب ایجاد شده در شرایط اپیدمی مربوط به مسائل مالی و مالی است که بسیاری از افراد در حین چنین بحران هایی با آن روبرو می شوند و اساسا جنبه درون روانی ندارد. چنین اشخاصی در صورت زنگ زدن به مشاور و بیان مسائل خود نه تنها یاریی دریافت نمی نمایند، بلکه حتی ممکن است بیشتر احساس سرخوردگی و ناامیدی نمایند. پیشنهاد می گردد در صورت امکان کمیته ای جهت برطرف مسائل مشاغل در معرض خطر و راه اندازی خطوط تلفنی جهت ارائه خدمات به این افراد تشکیل گردد.

این پژوهش توسط محسن احمدی طهور سلطانی، دانشیار دانشگاه بقیة الله، شکوفه طاهرآبادی، کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، امیرمحسن راه نجات، ارسیا تقوا و وحید دنیوی، استادیاران دانشگاه علوم پزشکی آجا و هاله شاهد حق قدم، کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین تهیه شده است و مقاله آن در اولین شمارهی بیست ودومین سال فصلنامه علمی پژوهشی ابن سینا منتشر شده است.