انسان نئاندرتال چگونه منقرض شد؟ - مجله نازلارا

بر پایه آنالیز جدیدی، انسان های نئاندرتال را خویش آمیزی و کم جمعیت بودن از بین برده است و هیچ برخوردی با انسان هوشمند نداشته اند؛ بنابراین ما انسان های امروزی در انقراض عموزاده های خود هیچ نقشی نداشته ایم.

دیرین مردم شناسان هم نظر هستند که انسان نئاندرتال حدود 40 هزار سال قبل و پس از 350 هزار سال زیستن در سیاره زمین، از بین رفت، یعنی حدود همان دورانی که انسان های دارای ویژگی های کالبدشناختی نوین، مهاجرت از آفریقا به اروپا و آسیای غربی را شروع کردند.

البته، همچنان در خصوص چگونگی دخالت انسان هوشمند در افول نئاندرتال ها پرسش هایی وجود دارد و طبق یک نظریه، انسان های نوین (نسبت به نئاندرتال ها) به دلیل برخورداری از ظرفیت فکری بالا و فرایندپذیری اجتماعی، بهتر از خویشاوندان هم نوع خود می توانستند منابع مورد احتیاج خود را جمع آوری نمایند.

اما اکنون طبق آنالیز دانشگاه فناوری آیندهوون هلند، انسان نئاندرتال حتی بدون رقابت انسان هوشمند نیز بر اثر کم جمعیت بودن و نوسانات اتفاقی جمعیت شناختی، از بین می رفت.

کریست واسن، نویسنده اصلی این آنالیز و همکاران او، این پرسش را مطرح نموده اند: انسان های نئاندرتال را ما از بین بردیم؟ پاسخ این آنالیز منفی است. نابودی آن گونه از انسان ها می تواند فقط ناشی از بداقبالی جمعیت شناختی بوده باشد.

طبق نتیجه گیری های ما، نابودی انسان نئاندرتال فقط به خاطر کم جمعیتی بوده است؛ حتی اگر از لحاظ مشخصات جامعه شناختی، اجتماعی و فرهنگی شبیه انسان نوین بوده باشند. انسان نئاندرتال حتی در نبود رقابت بر سر منابع مشابه نیز با خطر انقراض چشم گیری روبرو بود.

این آنالیز با استفاده از داده های موجود در خصوص جمعیت های شکارگر-گردآور و مدل سازی جمعیت گروه های انسان نئاندرتال به اندازه های مختلف، انجام گرفته است.

محققان سپس اثرات خویش آمیزی موسوم به پدیده الی (اثر اندازه جمعیت بر برازندگی اعضای گروه) و تغییرات اتفاقی سالانه در شمار زاد و ولد و مرگ و میر، و همچنین نسبت های جنسیتی را شبیه سازی کردند.

محققان سپس آنالیز کردند که آیا این عامل ها می توانستند به تنهایی و در گذر 10 هزار سال باعث انقراض شوند یا خیر، و دریافتند که خویش آمیزی بعید است که به تنهایی توانسته باشد انسان های نئاندرتال را نابود نموده باشد، و در کنار آن، افت ناگهانی نرخ زاد و ولد می توانسته مؤثر باشد.

طبق این آنالیز، اثرات تولیدمثلی که احتمال زایمان زنان در طول یک سال را 25 درصد یا کم تر در نظر می گیرد، عموماً در گروه های شکارگر-گردآور روزگار نوین به چشم می خورد، و همین پدیده می توانست باعث نابودی گروه های حتی 1000 نفره ای از انسان های نئاندرتال شده باشد.

محققان امیدوارند که اکنون این آنالیز بتواند پایه ای برای آزمودن نظریه های مختلف علت واقعی انقراض خویشاوندان دور ما انسان ها باشد.

در نتیجه گیری این آنالیز آمده است: صرف نظر از آن که عامل های بیرونی (تغییررات اقلیمی یا بیماری های همه گیر) یا عامل های مربوط به رقابت بر سر منابع، نقشی در نابودی واقعی انسان های نئاندرتال ایفا نموده باشند یا نه، آنالیز ما نشان گر آن است که در هر آنالیز معقولی راجع به این انقراض، باید عامل های جمعیت شناختی را به صورت متغیر های کلیدی در نظر گرفت.

منبع: ایندیپندنت