ناخن جویدن بچه ها را جدی بگیرید - مجله نازلارا

مریم عمادعلی کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت در گفت وگو با خبرنگار از ، گفت: ناخن جویدن عادتی است که بسیاری از بچه ها به آن مبتلا هستند و گاهی تا آخر عمر ادامه پیدا می نماید، اگرچه در اغلب موارد ناخن جویدن واکنشی در برابر تنش و یک عادت نامناسب است که عوامل روانشناختی مانند استرس، نگرانی، اضطراب و خلق و خوی غیرمتمرکز با آن مرتبط هستند.

او اضافه کرد: در واقع عادت ناخن جویدن مکانیزمی در برابر شرایط استرس زا است، از طرف دیگر هم نداشتن فعالیت مناسب، تنهایی، خستگی، گرسنگی و یا حتی پایین بودن اعتماد به نفس ممکن است باعث ناخن جویدن در کودک گردد، ضمن اینکه عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز این عادت نامناسب نقش دارد.

عمادعلی بیان داشت: ناخن جویدن معمولا از سن 4 یا 5 سالگی شروع می گردد و تعداد دفعات، شدت و مدت زمان این رفتار از عواملی است که بایدبه آن توجه کرد و پس از بروز عوامل مراجعه به روانشناس امری لازم است و در صورتیکه روانشناس تشخیص دهد، بیمار را به روانپزشک ارجاع می دهد.

این کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت ادامه داد: در بیشتر موارد عوارض ناخن جویدن به صورت تغییر در شکل ظاهری انگشتان نمایان می گردد و با این حال شدت ناخن جویدن در کیفیت زندگی بیمار تاثیر گذاشته و از نظر اجتماعی این رفتار باعث تحقیر، سرزنش و آسیب های اجتماعی می گردد.

او توضیح داد: برخی افراد به جویدن ناخن بسنده نکرده و ناخن جویده شده را می بلعند که این امر پیامد های خطرناکی از جمله؛ کوتاه شدن پایه ناخن، درد های شدید و خون ریزی در معده، بیماری عفونت باکتریایی ثانویه، ضایعات تبخال دهانی، آبسه کردن لثه ترک های کوچک در ناخن به دنبال دارد.

مریم عمادعلی گفت: ناخن جویدن در بچه ها پسر و بیش فعال و افرادی که مورد بی توجهی قرار گرفته و همچنین دفع ادرار غیر ارادی دارند بیشتر دیده می گردد.

به گفته این روانشناس فعال در حوزه کودک و بازی درمانی، متخصصان علاوه بر آنالیز رفتار کودک، به رفتار والدین هم توجه می نمایند، چون یکی از عوامل اصلی این رفتار ممکن است والدین و اطرافیان کودک باشند. کودک با ناخن جویدن نسبت به رفتار والدین واطرافیان با خود واکنش نشان می دهد و به همین سبب والدین باید مراقب رفتار خود با بچه ها باشند و از مطرح کردن درگیری های روزانه و مسائل کاری خود با کودک خودداری نمایند، زیرا این امر سبب ایجاد استرس و تشویش در بچه ها و تشدید عادت ناخن جویدن می گردد.

عمادعلی از جمله روش های یک روانشناس برای برطرف این عادت را استفاده از روش های آرام سازی (ریلکسیشن) عنوان و اعلام کرد: در صورتیکه این روش نتیجه مناسب را ندهد، پزشک دارو هایی مانند؛ داروی سروتونین، لیتیوم، کلسترول اسیدی سیتیس تجویز می نماید تا از اضطراب کودک بکاهد، اگر چه استفاده از این دارو ها بدون تجویز روانپزشک ممنوع است.

کارشناس ارشد روان شناسی شخصیت، صحبت کردن والدین با کودک درباره این رفتار، تهیه تصویر از ناخن جویده شده و مقایسه آن با ناخن سالم، فیلم دریافت از کودک در حال ناخن جویدن و نمایش دادن فیلم به کودک، قرار دادن آینه جلوی او، تشویق کودک به جمع آوری عکس های دست سالم و زیبا و چسباندن آن ها روی آینه و کتاب، استفاده از لاک های ضد جویدن و چسب زخم را از جمله راه حل های مقابله با این عادت رایج مطرح کرد.

به گفته مریم عمادعلی، مشخص پاداش با کاهش ناخن جویدن، استفاده از فعالیت های بدنی مانند؛ ورزش و فعالیت های ذهنی نظیر؛ ساخت کاردستی برای پرت کردن حواس کودک، کدگذاری والدین و کودک برای هشدار دادن به او، سرگرم کردن کودک با خمیر بازی، پرهیز از تنبیه و دعوا نیز در کاهش ناخن جویدن موثر است.

این متخصص بازی درمانی در سرانجام اظهار کرد: هرگز در مقابل ترک این عادت خسته نشوید، آرام و خونسرد باشید، چرا که با تنبیه و دعوا با کودک به نتیجه نمی رسید و با کوشش و پشتکار این عادت از بین خواهد رفت.

گ